Askerlikle ilgili her şey hayatın her anında konuşuluyor, özellikle erkekler arasında. İçinde yalan-yanlış bilgileri de içererek ama tüm ayrıntılarıyla. Yalnız taa askere gidene kadar bana kimsenin söylemediği, muhtemelen çoğu kişinin de bilmediği için söyleyemediği bir şey var: Er ve erbaşların ücretsiz mektup gönderebiliyor olmaları. Evet, askerliğinizi er, onbaşı veya çavuş olarak yapıyorsanız askerliğiniz boyunca gönderdiğiniz mektuplar için ücret ödemiyorsunuz. Ben bunu askerliğimin ikinci ayının sonunda öğrendim.
Ãœcretsiz olmasaydı da askerdeyken yine o mektupları yazardım ama sık kullandığın bir hizmetin ücretsiz oluÅŸu yine de hoÅŸ bir duygu oluÅŸturuyor. Ben abartmıştım. Aile falan zaten sıradan geçti de, acemilikte birlikte olduÄŸumuz ama farklı yerlere dağıtılarak ayrı düştüğüm tertiplerime bile mektup yazıyordum. Onlardan da cevap geldi. Hatta Sydney’e bile Osmaniye’den mektup gitti, o kadar söyleyeyim. :)
Bu iÅŸin olumsuz yanı ise askerlerin mektuplarının okunması. Gerçi bizim taburda bu iÅŸten sorumlu olan arkadaÅŸ (askerlik yapanlar bilirler; “haber merkezi”) benim mektuplarımı okumadan “görüldü” kaÅŸesini basıyordu. Zaten ben ona söyledim; “eÄŸer mektuplarımı okursan hep Ä°ngilizce yazarım” dedim. Subaylar, komutanlar falan hepsi dahil, kısa dönemler hariç Ä°ngilizce bilen yoktu, o yüzden Ä°ngilizce yazmak bu duruma çözüm olurdu.
Ä°ÅŸ ve kiÅŸisel toplam, günde ortalama 30-40 mail yazan biri olarak, hala ben eski usül mektuplaÅŸmayı seviyorum. Nostalji hastası olduÄŸumdan deÄŸil. Ä°nsanların posta kutularında broşür ve fatura dışında bir ÅŸey gördüklerinde çok mutlu olduklarını fark ettim. Ben kendim de mutlu oluyorum. O yüzden mektup göndermeyi seviyorum. PTT’nin mektuplarımı alıcısına ulaÅŸtıracağından emin olsaydım yine arada mektup yazmaya devam ederdim.
